Ikony Świętych

gnieszka była w starożytności jedną z najbardziej popularnych świętych. Urodziła się w III w. w Rzymie. Rodzice wychowali ją tak pobożnie, że w dziesiątym roku życia złożyła ślub czystości. Jej nadzwyczajna uroda zwracała na nią uwagę wielu synów najznakomitszych rodów rzymskich, jednak ona odrzucała wszyskich zalotnikow. Gdy ujrzał ją syn starosty Semproniusza, tak się mu spodobała, że chciał ją poślubić. Odprawiając starającego się o jej rękę, wyznała mu że jest chrześcijanką. Starosta rozgniewał się i postanowił skazać na smierć. Jako, że w prawie rzymskim nie można było skazać na śmierć dziewicy, starosta kazał ją wlec nagą do domu rozpusty. Dziewczyna modliła się tak gorąco, że w ciągu kilku chwil jej włosy tak urosły, że okryły ją niczym płaszcz. Wszyscy ci, którzy usiłowali pozbawić ją niewinności zostali oślepieni. Starosta kazał ją spalić na stosie, ale płomienie nie wyrządziły jej krzywdy. W końcu straciła życie od ciosu mieczem. Współczesne badania wykazały, że zginęła w wieku ok. 12 lat. Cudowne znaki, jakie miały miejsce podczas tortur, nawróciły na chrześcijaństwo stu sześćdziesięciu pogan Minęło wiele lat . Pewnego razu ciężko zachorowała córka rzączącego wówczas Konstantyna Wielkiego . Dopiero po gorącej modlitwie nad grobem św. Agnieszki odzyskała zdrowie. W dowód wdzięczności cesarz polecił wznieść na tym miejscu świątynię, przy której królewna powołała do życia żeński monaster. Święta Agnieszka przedstawiana jest często z barankiem, jako symbolem czystości i niewinności. Ponadto jej imię wywodzi się od łacińskiego agnus - baranek